məclis

is. <ər.>

1. Bir məsələ haqqında danışmaq üçün düzəldilən yığıncaq, toplaşmış adamlar heyəti; toplanış, iclas. . . Çünki bu bir məclisi-xasdır, ona binaən mənim tərəfimdən icazət olunur ki, oturasınız. M. F. A.. Hərzə nə şura və nə məclis bilir; Nə düşünür yaxşı, nə bir pis bilir. M. Ə. S.. Qüdrət danışdıqca məclisin sükutu daha da ağırlaşırdı. . M. Hüs.. // Həmin toplanışın düzəldiyi yer.

2. Toy, şənlik, yas və s. bu kimi yerlərdə toplanan yığıncaq. Toy məclisi. Şənlik məclisi. Təziyə məclisi. – Oxunur məclisdə xoş kəlimatı; Ox kimi bağrını dələr, ağlarsan. M. V. V.. . . Qızlar, gəlinlər də yığışıb gəlmiş, . . gözəl bir məclis düzəlmişdi. M. Rz..

3. Türkiyədə və İranda qanunverici orqanın, parlamentin adı. . . Tehranda məclisi topa tutublar. C. M.. Məclisimüəssisan, yaxud müəssislər məclisi – burjua dövlətlərində: əsas qanun (konstitusiya) hazırlamaq üçün yaradılan müvəqqəti nümayəndəli orqan. Məclisi-müəssisan seçkilərində xalq siyasi firqələr ətrafında toplaş(dı). . S. H.. . . Milli konqres özünü məclisimüəssisan elan etdi. M. İ..

4. Teatr tamaşalarının ayrı-ayrı hissəsi; pərdə, şəkil. Birinci məclis Rüstəm bəyin evində vaqe olur. Ü. H.. İkinci məclis vaqe olur bir balaca otaqda. N. V..